Θα μείνει, λοιπόν, σίγουρα ως το 11ο σε 12 του Ολυμπιακού (και 36ο στα 72!), αλλά μήπως μείνει και ως «του Βάλνερ», όπως εκείνο του '88 που ακόμα έχει υπότιτλο «του Τσίγκοφ» δίπλα στον τίτλο «το μοναδικό επαρχιακής ομάδας, της μεγάλης ΑΕΛ»;Θα μείνει ως «του Νικοπολίδη», ο οποίος είναι μακράν ο MVP των «ερυθρόλευκων», θα μείνει ως εκείνο που «δεν πήρε ο Ριβάλντο, αλλά το υπολόγισε ως 4ο!», θα μείνει ως «η εδραίωση του Παναθηναϊκού ως 3ου», ως «το πρωτάθλημα όπου ''αναστήθηκε'' ο Χούτος», ως εκείνο «που συνεχίστηκε η αποκέντρωση, αφού έπεσε κι άλλη ομάδα της Αθήνας», πώς άραγε;Είναι, βέβαιο, πάντως, ότι θα χαρακτηριστεί από τα συναρπαστικότερα, αφού έως την τελευταία αγωνιστική (και μετά από αυτήν!) διεξήχθησαν θρίλερ για την κούπα, για την είσοδο στα πλέι οφ (χωρίς αυτά οι αδιάφορες ομάδες εβδομάδες τώρα θα ήταν οι 10 στις 16) και για την παραμονή...
Κι αν οι αντίπαλοι των μονομάχων του τίτλου αποδείχτηκαν ότι λύγιζαν ευκολότερα όσο το κίνητρο των αντιπάλων τους χτυπούσε κόκκινο, οι αντίπαλοι των υπόλοιπων που κυνηγούσαν κάποιο στόχο προσέδωσαν αυτό το εντυπωσιακό στοιχείο της αβεβαιότητας, το οποίο είναι «οξυγόνο» για κάθε διοργάνωση...
Αγώνες όπως χθες στο Αλκαζάρ και στη Νέα Σμύρνη σπάνια βλέπουμε στα ελληνικά γήπεδα. Κι όσο πιο συχνά διεξάγονται τέτοιοι τόσο πιο εύκολα θα αλλάζει η -δυστυχώς- εδραιωμένη αντίληψη του κόσμου ότι... εδώ δεν είναι Αγγλία!
ΥΓ.: Πρωτάθλημα «εμπιστοσύνης» πήρε ο Εργοτέλης έτσι όπως αγωνίστηκε και σώθηκε στο β' γύρο! Πρωτάθλημα «συμπάθειας» πήρε η Καλαμαριά έτσι όπως της συμπεριφέρθηκαν οι διαιτητές τους τελευταίους μήνες. Πρωτάθλημα «αλλοίωσης» πήραν και οι 37 διαιτητές μαζί με τους βοηθούς τους που χρησιμοποιήθηκαν σ' όλο το μαραθώνιο. Ζήτημα να μην επηρέασαν ουσιαστικά με τον έναν ή τον άλλον τρόπο την εξέλιξη του 1/3 από τους 240 αγώνες της διοργάνωσης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου