5832 μέρες μιζέριας...

Πέρασαν 16 χρόνια ή 5832 μέρες, όπως συνηθίσαμε να λέμε στην Σέρρες. Χρόνια ποδοσφαιρικά δύσκολα, χρόνια μιζέριας. Πολλές φορές προσπαθήσαμε, αλλά ποτέ δεν καταφέραμε να πιούμε νερό, παρόλο που φτάσαμε ουκ ολίγες φορές στην πηγή. Άλλες φορές δεν είχαμε την εμπειρία, άλλες πάλι μας στέρησε την άνοδο η λεγόμενη «παράγκα» και άλλες φορές την χάσαμε για λόγους που όλοι και κανείς συγχρόνως δεν γνωρίζαμε.

Φέτος, όπως και κάθε χρόνο, έγινε μια νέα προσπάθεια που πολλοί «ειδικοί» και «γνώστες» του ποδοσφαίρου βιάστηκαν να την κακοχαρακτηρίσουν λέγοντας «Έλα μωρέ, μία απ’ τα ίδια». Αυτοί όμως λογάριαζαν χωρίς τους πρωταγωνιστές της φετινής επιτυχίας. Λογάριαζαν χωρίς να υπολογίζουν τους ήρωες αυτούς που από Κυριακή σε Κυριακή κατάφεραν να κάνουν τους 1000 φιλάθλους στις κερκίδες να γίνουν 10000. Οι πρωταγωνιστές δεν είναι άλλοι από τους ποδοσφαιριστές, το τεχνικό team, τη διοίκηση και τον πρόεδρο του Πανσερραϊκού, που ήταν οι μόνοι που βαθιά μέσα στο μυαλό τους πίστευαν ότι αυτή η ομάδα που δημιουργήθηκε, το κράμα νέων και γεμάτων φιλοδοξίες παιδιών σε συνδυασμό με έμπειρους παίκτες που τους πλαισίωναν, μπορεί να κάνει πολλά φέτος, αρκεί να έχει τη στήριξη του κόσμου της, που τόσο χρειάζεται.
Η χρονιά άρχισε, η ομάδα ξεκίνησε έχοντας από μέτρια έως καλά αποτελέσματα. Όλα αυτά μέχρι περίπου στο τέλος του πρώτου και αρχές του δευτέρου γύρου. Με αφετηρία τον Εύοσμο και τη νίκη με 0-1 ακολούθησε ένα εκπληκτικό σερί 7 νικών σε 7 συνεχόμενα παιχνίδια. Ο Πανσερραϊκός είχε πλέον εδραιωθεί στην κορυφή της βαθμολογίας. Συνέχιζε παιχνίδι το παιχνίδι, να παίρνει τα αποτελέσματα που ήθελε και να μη χάνει την κορυφή.

Υπήρχε βέβαια η αμφισβήτηση. Οι «κακόβουλοι», οι «κακοπροαίρετοι» και οι «φθονεροί», μιλούσαν για την ομάδα που δεν κέρδιζε τα παιχνίδια μόνο στον αγωνιστικό χώρο. Μιλούσαν για διάφορα. Και ήρθε η απάντηση. Η καλύτερη απάντηση που δίνεται πάντα στον αγωνιστικό χώρο. Ένα τρομερό διπλό μέσα στα Γιάννενα, ένα παιχνίδι που όλη η φίλαθλη κοινή γνώμη είδε την ομάδα μας μέσω της ΕΤ3 να διαλύσει τον ΠΑΣ αλλά να διαλύει και την αμφιβολία. Η ομάδα ήταν στην κορυφή όπου παρέμεινε μέχρι το τέλος κατακτώντας πανάξια τον τίτλο του πρωταθλητή. Όλη η Ελλάδα καλωσόριζε τα λιοντάρια που επέστρεψαν!
Και ναι, είναι γεγονός, η ομάδα μας μετά από 16 ολόκληρα χρόνια επιστρέφει στην ελίτ του ελληνικού ποδοσφαίρου, εκεί που δικαιωματικά ανήκει και δεν πρόκειται να την κουνήσει κανείς ξανά από εκεί!!